Choroba Cushinga

W chorobie Cuschinga mamy do czynienia z produkcją dużej ilości hormonu ACHT (adrenokortykotropowego). Jest to nadczynność przedniego płata przysadki mózgowej. Przyczyną jest guz, który zlokalizowany jest w środkowym dole czaszkowym.

Przysadka wydziela jeden z wielu hormonów ACHT, aby pobudzić nadnercza do wytwarzania kortyzolu. Jednak nadmiar tego hormonu powoduje skutki uboczne określone chorobą Cushinga. Są to: otyłość zlokalizowana na karku, twarzy, tułowiu, rozstępy szczególnie w dolnych częściach brzucha, ale także na ramionach, udach, cukrzyca, nadciśnienie, huśtawki nastrojów, opuchnięte powieki, trądzik, nadmierne owłosienie u kobiet, osłabienie mięśni.

Diagnoza

W diagnostyce ważne jest przeprowadzenie badań określających poziom kortyzolu – badania biochemiczne – oznaczenie w surowicy stężenia ACHT – poziom powyżej 10 – 20 pg/ml oznacza chorobę Cushinga. Inne badanie to rezonans magnetyczny z kontrastem – jest to badanie przysadki, które ma za zadanie uwidocznić guza. Tomografia komputerowa jest nieraz mało skuteczna ze względu na małe rozmiary guza produkującego kortyzol. Inną diagnostyką choroby Cushinga jest tzw. test hamowania przy pomocy doustnego podania deksametazonu (8 mg) przez dwa dni, w trakcie pobytu w szpitalu. Można również wykonać test symulacji za pomocą dożylnego podania kortykoliberyny.

Leczenie

Leczenie choroby Cushinga polega na operacji gruczolaka przez zatokę klinową laserem lub promieniami jonizującymi. Pacjentowi dodatkowo należy podać blokery steroidogenery nadnerczowej, aby zmniejszyć kruchość naczyń krwionośnych.

Pacjenci po zabiegu operacyjnym powinni być pod opieką lekarza i wykonywać systematycznie wszystkie badania diagnostyczne – biochemiczne i obrazowe.