Cukrzyca typu 2 to choroba cywilizacyjna. U jej podstaw leży insulinooporność, czyli zmniejszona wrażliwość organizmu na działanie insuliny. Cukrzyca może prowadzić do różnych powikłań. Cukrzyca typu 2 nazywana jest cukrzycą insulinoniezależną – zwykle dotyka osoby starsze, ale coraz częściej diagnozuje się ją u młodych ludzi. Choroba ta objawia się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi oraz opornością na działanie insuliny.
Skłonnością do rozwoju choroby są czynniki genetyczne oraz środowiskowe. Uwarunkowania środowiskowe to przede wszystkim sposób odzywania, który – jeżeli jest nieodpowiedni – może wpłynąć na otyłość brzuszną, która prowadzi do rozwoju insulinooporności, a w konsekwencji może prowadzić do cukrzycy. Wśród innych czynników predysponujących do rozwoju cukrzycy typu 2 są:
Podstawą rozpoznania choroby jest wywiad z pacjentem oraz badania diagnostyczne takie jak:
Cukrzyca typu 2 należy do chorób rozwijających się powoli, często wiele lat. Pierwsze objawy to pragnienie, wzmożone łaknienie, częste oddawanie moczu, utrata wagi, trudności z widzeniem, trudno gojące się rany.
Lekiem pierwszego rzutu w terapii cukrzycy insulinoniezależnej jest metformina (metformax, formetic, siofar), która obniża poziom glukozy we krwi poprzez hamowanie jej produkcji w wątrobie. Jeżeli leczenie nie przynosi odpowiednich rezultatów dołączamy kolejne preparaty inhibitory L-glukozydazy, leki inkretynowe. W przypadku zaawansowania choroby stosuje się leczenie insuliną.
Bardzo ważna w cukrzycy typu 2 jest dobrze zbilansowana dieta. Zmniejszanie masy ciała oraz redukcja otyłości brzusznej (wisceralnej) pozwala kontrolować poziom cukru. Podstawą diety dla cukrzyka powinny być warzywa, drób, ryby, mleko i jego przetwory, kasza, orzechy, nasiona. Należy wybierać produkty o niskim indeksie glikemicznym (IG) oraz przestrzegać zasady, aby dzienna podaż kalorii nie przekraczała zapotrzebowania organizmu.
Nie przestrzeganie odpowiednich zasad i leczenia niesie za sobą ryzyka powikłania typu kwasica ketonowa, hiperglikemia, śpiączka hipoglikemiczna, kwasica mleczanowa. Podwyższony poziom cukru we krwi wpływa na złą kondycję naczyń krwionośnych i rozwój chorób sercowo-naczyniowych.